تفریق بالینی اختلالات ارتوپدی از عصبی

شکی نیست و بی تردید تکاپوی بشری از شروع دوران تجدد و عصر جدید در توسعه علم و دانش و ابداع و اختراع و اکتشاف بوده است. همواره همه تلاش ها در مسیر سهل شدن و آرامش در زندگی است. علم و دانش راه بهتر زیستن برای موجودات است که از سوی انسان پایه گذاری گردیده است. در این میان دانش علوم پزشکی و علوم مرتبط با آن نیز از این قاعده مستثنی نبوده است و بهره وری از یافته های علمی در تولید و ساخت ابزار و تجهیزات خود گواه این مطلب می باشد. همواره با پا به عرصه گذاشتن این بخش از پزشکی، مهندسی پزشکی، بشر نیز از آن بهره جسته و زندگی با کیفیت و سلامت و نشاط را بهتر تجربه می نماید. علوم مدرن مهندسی در کنار روش های تشخیصی ساده تر و به زبان دیگر سنتی، تغییر به سزایی در ارائه خدمات پزشکی نموده است. مشخصا روش های مدرن با هزینه های گران و سنگین تهیه می گردند و البته راهگشای بسیاری از مشکلات و بیماری ها و امراض در علوم پزشکی است. اما نباید از توجه دور داشت که الزاما در تشخیص و درمان بیماری ها بهره گیری از همه امکانات نیاز نمی باشد و استفاده نابجا و نادرست نه تنها هزینه های فراوانی به بیماران متحمل می نماید بلکه گاهی کلینیسین ها را به دام تشخیص احتمالی و شاید فرضی می اندازد و همگان واقف هستند که تشخیص و درمان از راه های ساده و روش های ساده به پیچیده طی می شود. امروزه در طب دام کوچک هر از گاهی شاهد مواردی متضاد با این اصول کلی تشخیص و درمان هستیم که در شرایط فعلی اقتصادی و همچنین هجمه همیشگی به این بخش از دامپزشکی می توان باعث آسیب به بدنه و شالوده طبابت در این شاخه از دامپزشکی گردد. در مسیر تشخیص بیماری و درمان صحیح آن شناخت تاریخچه، نشانه شناسی بیماری و علائم بالینی و تشخیص تفریقی از نکات بسیار حائز اهمیت در دامپزشکی می باشد. نباید انگشت اتهام را به سوی بخشی یا فردی نشانه گرفت چراکه امروزه پزشکان و طبیبان نیز به دام تشخیص های وابسته به ابزار و تجهیزات مدرن امروزی افتاده اند و این گلایه در رشته پزشکی نیز کاملا از سوی آنان شنیده می شود. باور نویسنده مقاله حاضر این است که با تکیه بر دانش و علم و تجربه و مهارت، نه تنها نیاز به استفاده از ابزار و تجهیزات خاصی در شناسایی و تشخیص بسیاری از بیماری ها نمی باشد بلکه با حداقل هزینه و تشخیص صحیح و درست راه برای درمان بیمار به سادگی ممکن می گردد. مطمئناً در این شرایط رضایت از تشخیص و درمان هم از سوی درمان گر و هم از سوی درمان پذیر بسیار بیشتر خواهد بود چراکه با هزینه بالا و لزوماً بهره گیری از امکانات مدرن تشخیص قطعی و حتی اولیه درست و بدون نقصی را ممکن نمی سازد.